LinkedInYouTubeTwitter

Stad mag inclusiever

Jongeren, Meisjes

De Raad voor de Leefomgeving en Infrastructuur pleit in haar advies ‘Toegang tot de stad’ voor meer aandacht voor publieke voorzieningen.

 

Het mooie aan het rapport is dat de Raad het vraagstuk oppakt vanuit het perspectief van de inclusieve samenleving. In het advies wordt vanuit uiteenlopende groepen en situaties naar de toegankelijkheid van de stad gekeken, waaronder bijvoorbeeld leraren en dakloze jongeren. Is er plek voor hen in de stad? Kunnen zij er goed leven? 

In de knel

Cover 'Toegang tot de stad'

Naast betaalbare woningen hebben (deze) mensen ook publieke voorzieningen nodig en de mogelijkheid om van A naar B te komen. Al deze zaken worden in het rapport uitgewerkt. Op basis van haar onderzoek stelt de Raad dat als je naar de voorzieningen in het algemeen kijkt deze best voldoende zijn, maar als je inzoomt op bepaalde groepen en situaties, zie je dat bepaalde groepen in de knel komen.

Alleen publieke voorzieningen

Opvallend is dat de Raad bij het onderdeel publieke voorzieningen vooral naar gemeentelijke voorzieningen kijkt en niet naar voorzieningen als winkels, cafés en markten. Een studie als ‘Scenes in de copy corner’ (Joke van der Zwaard, 2010) wordt wel aangehaald om te laten zien hoe inclusiviteit kan werken, maar niet als bewijs dat ook private voorzieningen kunnen bijdragen aan een inclusieve stad.

Ruimte reserveren

De conclusies over maatschappelijke vastgoed zijn matig onderbouwd en nogal kort door de bocht. Dat het in groeiende steden met veel druk op de woningmarkt lastig is plekken te reserveren voor voorzieningen en maatschappelijke initiatieven is een groot en bekend probleem. Maar om gemeenten nu zonder gedegen en kwantitatieve analyse weg te zetten als organisaties die met hun huurbeleid en verkoopprogramma's vooral oog hebben voor een gevulde gemeentekas, gaat wel ver.  Al maakt het rapport wel duidelijk dat we hier een probleem hebben.  

Actief op sturen

De winst van het rapport zit hem met name in de aandacht die de Raad vraagt voor het belang van gemengde en inclusieve steden en de betekenis daarvan voor geplande en niet geplande voorzieningen. Die komen er niet vanzelf. Daar moeten partijen actief op sturen. Dat kan door slim gebruik te maken van alle ruimte in de stad, van parken, pleinen en braakliggende terreinen, gemeentelijk vastgoed en vastgoed in bezit van stichtingen, verenigingen en andere private partijen. Daar kan een lokalen (verhuur) makelaar een mooie rol in spelen.     


 

 

Meedoen? 

Dat kan. Wordt partner en doe mee met het netwerk Beleid en Vastgoed (voorzieningenplanning) , Makelen en schakelen (signaleren ruimtebehoefte, matchmakers in ruimtegebruik) en/of ons ontwikkelwerk rond de kostpriijsdekkende huur (uitlegbaar, transparant).  

 

Ook fijn als u ons kunt voorzien van meer recente informatie over het maatschappelijk rendement van maatschappelijk vastgoed (achtergrondinformatie, tools en voorbeelden), zodat we goed zicht houden op het belang van deze plekken.

 

Meld u ook vast aan voor onze Maatschappelijk Vastgoeddag op 3 december 2020 waar de resultaten van dit ontwikkelwerk (ook online) worden gepresenteerd.

 

 

Meer informatie

Ik moet zeggen dat ik de conclusies in het rapport herkenbaar vind.

Het advies van de investeringsstrategie is een mooie aanbeveling (zo lees ik hem), de waarderingsregels/grondslagen herken ik niet; een de heroverweging van de KPD huur vind ik vanuit de maatschappelijke context een zeer terechte al mis ik wel de context (transparantie etc).

Even een reactie vanuit mijn perspectief.

Pag. 18:
Huisartsenzorg
Huisartsenzorg valt niet onder maatschappelijk. E.e.a. neemt niet weg dat huisartsen via de gemeente gehuisvest worden, maar dat is geen doel op zich. Eventueel kan de gemeente de realisatie op zich nemen.
Stijgen van prijzen:
Ik heb geen bijzondere stijgingen waargenomen, anders dan indexering.
Zo veel mogelijk rendement uit maatschappelijk vastgoed halen:
Dit herken ik niet. Wel het streven naar kostprijsdekkendheid en transparantie.
De huren worden vaak ook gesubsidieerd door de gemeente.
Verkoop van vrijkomend maatschappelijk vastgoed aan de hoogste bieder. (ook pag. 60)
Dat klopt, dat is vastgelegd in beleid. Maar dat betekent nog niet “tegen de hoogste prijs”.
Voordat wordt besloten tot uitgifte van een pand, zal eerst klip en klaar vast moeten komen te staan dat het betreffende pand geen maatschappelijke functie meer vervult of kan vervullen voordathet wordt verkocht. Omdat de gemeente (voornamelijk) maatschappelijk vastgoed in portefeuille wenst te houden, ligt uitgifte voor de hand. Bij uitgifte wordt gekeken naar de meest wenselijke ontwikkeling op betreffende locatie. Ook dan wordt niet altijd de hoogste prijs bereikt doordat selectie geschiedt door prijsvraag of tegen beperkte gebruiksmogelijkheden. Pas als dit traject niet succesvol is gebleken, gaat het perceel tegen de hoogste prijs.

Pag. 36:
Afschrijven naar 0,=/versus overwaarde:
De afweging om bij overwaarde maar te gaan verkopen, heb ik nog niet meegemaakt.
Beleid is erop gericht om het vastgoed vast te houden zolang dat een maatschappelijk doel dient. Vervalt dat doel, dan wordt afstoten overwogen. In beide gevallen is het financieel resultaat dat daarmee wordt behaalt van secundair belang.
Door annuïtair af te schrijven, vallen de kapitaallasten pas aan het eind van de looptijd weg. Ervaring is dat de vrijval van kapitaallasten een welkome bijdrage levert aan de dekking voor renovatie en verduurzaming.

Pag. 59:
Ontwikkelaars zijn niet geneigd maatschappelijke voorzieningen op te nemen.
Bij ontwikkeling van een enkel gebouw misschien niet, maar bij grootschaligere ontwikkelingen kan je er niet omheen om toch ruimte voor maatschappelijke voorzieningen te reserveren.
Alleen al om de woonomgeving aantrekkelijk (en ontwikkelaar verkoop-/verhuurbaar) te maken heb je dat nodig. De gemeente heeft genoeg mogelijkheden om dit te organiseren en ook deels financieel te verhalen op ontwikkelaar.

Pag. 60:
Verkoop van vrijkomend maatschappelijk vastgoed aan de hoogste bieder. (ook pag. 18)
Zie bij pagina 18.

Pag. 65:
Verkoop van vrijkomend maatschappelijk vastgoed aan de hoogste bieder. (ook pag. 18 en 60)
Dat op zich is slechts goed rentmeesterschap, om bij vervreemding van vastgoed het gemeenschappelijk bezit goed te verkopen. Ook moet het niet de schijn van schenkingen of bevoordeling oproepen.
E.e.a neemt niet weg dat eerst een zorgvuldige afweging moet worden gemaakt zoals hierboven omschreven.

Reactie toevoegen

Plain text

  • Geen HTML toegestaan.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
CAPTCHA Deze vraag is om te controleren dat u een mens bent, om geautomatiseerde invoer (spam) te voorkomen.