Verduijn: “Zorgorganisaties hebben de vraag van bewoners vaak met zorg beantwoord. Maar het is de vraag of dit aansluit bij wat mensen willen. De primaire vraag is vaak een zingevingsvraag. Veel senioren willen vooral prettig wonen, met sfeer en gezelligheid. Geen thuis meer Mensen die in de wijk blijven wonen zijn vooral de vitalere senioren. Voor mensen die naast hun AOW en pensioen een eigen vermogen hebben zijn er ook serviceflats met hotelachtige faciliteiten zoals een lobby en restaurant. Maar niet alle mensen zijn vermogend en vitaal. Aan de onderkant hebben wij veel Samenwerking voor passende omgeving Wie gaat wat bieden? Verduijn geeft aan: “Mensen moeten weer veel meer voor elkaar zorgen. Ze worden teruggeworpen op hun omgeving - mantelzorg wordt belangrijker. Dat is in de ons omringende landen ook zo. Maar dat kan niet voor iedereen. Daarom moeten wij de traditionele zorginstelling geschikt maken voor zelfstandige bewoning. Dat betekent ook dat je veel aandacht besteedt aan een passende omgeving voor mensen. Voor onze bewoners zal je samen met de gemeente, vrijwilligersorganisaties en zorgorganisaties een omgeving moeten creëren waar ook de kwetsbare groep met een smalle beurs goed wordt opgevangen. Wij zijn ervan overtuigd dat wij alleen met die partners een prettige woonomgeving voor deze groep mensen kunnen bieden. Verduijn gelooft ook in een wakend oog ter plekke. “In die beschutte woonomgeving speelt voor ons de bewonersconsulent een grote rol. Dat is een medewerker van Woonzorg Nederland die minimaal twee keer per week in een complex aanwezig is voor een praatje en de vragen van bewoners. Maar hij kan ook signaleren wanneer mensen in de loop van de jaren meer hulp nodig hebben bij het zelfstandig wonen. Dwalen, de weg kwijt… Buren en de bewonersconsulent zien dat vaak eerder dan familie. Hij kan de familie inschakelen, die vervolgens de verantwoordelijkheid richting zorginstanties moeten nemen. We zullen dus contact moeten hebben met de huurder en met de omgeving van de huurder, meer dan nu.” Zoeken naar de beste weg Wat verandert er dan concreet met alle nieuwe regels? De vraag was er al, alleen nu meer manifest. Overheid en zorgpartijen moeten minder gaan doen. Waarom dan al die aandacht bij deze partijen voor het scheiden van wonen en zorg? Is het belangrijkste niet gewoon om minder te doen en af te wachten waar je nodig bent? Verduijn beaamt dat; “Er is inderdaad minder nodig. Maar het aantal ouderen neemt toe. Daarbij is de manier van werken voor vrijwel alle partijen nieuw. Niemand heeft solo alle kennis voor zijn nieuwe rol in huis. We hebben allemaal een stukje van de puzzel en kunnen van elkaar leren. Het is een grote zoektocht met elkaar; samen zoeken en afstemmen, verwachtingen naar de toekomst delen, een nieuwe weg proberen en als het niet lukt een andere weg inslaan, kennis nemen van goede voorbeelden en kijken of we het kunnen kopiëren. We moeten met elkaar de beste weg zoeken.” Meer informatie Guus Verduijn is sinds 2005 directeur bij Woonzorg Nederland en is één van de gesprekspartners voor de Bouwstenen-werkgroep Zorgvastgoed en Voorzieningen. 
De scheiding van wonen en zorg is een zoektocht naar de échte vraag en een financiële puzzel die partijen samen moeten oplossen, zegt Guus Verduijn, directeur Woonzorg Nederland. 
‘onzekere senioren’. De groep ouderen met weinig geld is groeiend en juist hier zoekt een grote groep een meer beschutte leefomgeving. Door allerlei kwalen en een kleiner wordende leefomgeving is hun huis hun thuis niet meer. Zij hebben zorg nodig, maar ook gezelligheid in de directe omgeving. Die vraag was er natuurlijk al, maar nu die straks niet automatisch in een verzorgingshuis wordt opgevangen wordt hij manifest. En daar moeten we een antwoord op vinden.”
Ter plekke aanwezig
Snel naar
Copyright 2022· All rights reserved
Reactie toevoegen