Gemeenten kijken door het scheiden van wonen en zorg, in combinatie met de decentralisatie van zorgtaken naar de Wmo, anders naar het gebruik van zorgvastgoed.
Door de decentralisatie van zorgactiviteiten is voor de lichtere zorg niet meer de Rijksoverheid verantwoordelijk, maar zijn het de afzonderlijke gemeenten die daar nu over gaan. Het gaat dan om het vormgeven van het lokale zorgbeleid en de uitvoering ervan. In de Wmo staat dat gemeenten ervoor moeten zorgen dat hun inwoners zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen.
Traplift
Ellen Olde Bijvank, jarenlang trekker van het netwerk Zorgvastgoed, ziet dat mensen door de Wmo meer aandacht besteden aan zorgfaciliteiten 'aan huis'. "We blijven langer thuis wonen, waardoor de bezetting van zorgvastgoed, zoals verzorgingstehuizen, minder wordt. Een groot deel van de zorgconsumenten zal zichzelf wel redden in de ontstane situatie. Die groep denkt nu al na over hoe zij zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen", zegt Olde Bijvank. "Zij installeren een traplift, kopen een scootmobiel of maken hun woning rollatorvriendelijk."
Betaalbaar
Olde Bijvank waarschuwt dat zorgfaciliteiten 'aan huis' toegankelijk moeten blijven voor iedereen, ook voor mensen die fysiek en financieel minder zelfredzaam zijn. "De zorg moet voor iedereen betaalbaar blijven. Dat vraagt ook iets van gemeenten. Samen met woningcorporaties, zorg- en welzijnsstichtingen en de plaatselijke middenstand zullen zij met oplossingen komen die passend zijn voor deze groep inwoners met een zorgbehoefte. Oplossingen om eenduidige informatie te verschaffen over het aanbod van voorzieningen, eenzaamheid te voorkomen of mantelzorgers te ontlasten, al is het maar tijdelijk."
Klimaatakkoord
Bij hun uitdagingen op zorggebied krijgen gemeenten en zorgorganisaties ook te maken met technologische ontwikkelingen als de zorgrobot en het Klimaatakkoord, aldus Olde Bijvank. "Als zorgorganisatie word je gedwongen na te denken over het type zorg dat je in het zorgvastgoed aanbiedt, welk type personeel je daarvoor nodig hebt en de rol die technische hulpmiddelen daarbij kunnen spelen. En niet te vergeten: in het Klimaatakkoord hebben we afgesproken dat we in 2050 een volledig CO2-arme gebouwde omgeving in Nederland hebben. Het zorgvastgoed moet dus verduurzaamd worden. Voor zowel zorgorganisaties als de landelijke en lokale overheid zijn dit pittige, maar mooie uitdagingen. Daarover zullen zij het gesprek moeten aangaan met elkaar en partijen als woningcorporaties of andere investeerders om zo tot werkbare oplossingen te komen voor inwoners met een zorgbehoefte."
Meedoen?
|
