Het nieuwe architectuurjaarboek is een feest voor het oog en staat vol met maatschappelijk vastgoed en verbouwingen. Alleen het taalgebruik matcht niet helemaal met de inhoud.
Het boek 'Architectuur in Nederland, jaarboek 2014/2015', uitgegeven door NAI010, staat vol met prachtige beelden, prikkelende ontwerpen en duidelijke tekeningen. Dit jaar voor het eerst ook meer verbouwingen dan nieuwbouwprojecten.
Twee in Rotterdam
De meest in het oog springende verbouwing is de verbouwing van het Centraal Station in Rotterdam, waar een nieuw stedelijk icoon voor de stad is gerealiseerd. Ook de Markthal Rotterdam is in het jaarboek opgenomen. Daarmee tekent Rotterdam voor de twee meest opzienbarende gebouwen van het afgelopen jaar.
De helft is maatschappelijk vastgoed
Ook dit jaar staat het jaarboek weer vol met maatschappelijk vastgoed, waaronder een integraal kindcentrum in Amsterdam, een gemeentehuis in Borsele, een popcentrum in Leiden en Venlo en een militair museum in Soest. Van de 30 gepresenteerde projecten kan de helft tot het maatschappelijke vastgoed gerekend worden. Wat zegt dat? Inspireert de maatschappelijke opgave de betrokken architecten tot bijzondere hoogten? Of is er, ondanks de crisis, in de publieke sector meer aandacht en geld voor architectuur?
Naast de kantorenbranche is de zorgsector de grote afwezige in het jaarboek. In de zorgsector wordt nog steeds veel gebouwd, maar blijkbaar zijn deze aan het oog ontsnapt of het vermelden niet waard.
Veranderende rol
In het jaarboek zijn verschillende projecten opgenomen die getuigen van de veranderende rol van architecten. Niet die van de onderscheidende ontwerper, de ‘stadsarchitect’, maar meer die van de creatieve verbinder. De Ceuvel in Amsterdam-Noord is zo’n project. Op een landschap van planten die de grond zuiveren, zijn zestien oude woonboten getakeld die met duurzame, innovatieve technieken geschikt zijn gemaakt tot volwaardige werkplekken voor creatieve ondernemingen. Een kronkelige steiger verbindt de boten en zorgt voor een praktische scheiding met de voormalige, sterk vervuilde havengrond.
Geen verbindende taal
Door het boek heen zijn een aantal redactionele essays opgenomen. In enkele daarvan wordt die veranderende rol van de architect sterk benadrukt. De redactie stelt dat de Nederlandse architectuurcultuur springlevend is. Ze bevindt zich op een punt van herijking. Het jaarboek richt zich niet alleen op de architectuur zelf, maar zoekt ook het debat met de alledaagse praktijk. Bij dat laatste een punt van kritiek. De redactionele essays worden gekenmerkt door veel jargon en abstract taalgebruik. Architecten en wetenschappers zullen daarmee vertrouwd zijn, maar bouwers, ontwikkelaars, beleidsmakers en particulieren zijn dat beslist niet.
Meer informatie
- Het boek ‘Architectuur in Nederland, Jaarboek 2014/2015’ (NAI010 uitgevers, april 2015)
Reactie toevoegen